Ostatniego dnia wspinania w Albarracin pod szponem Mikołaja Nowotnika padł badl Bindu ceniony za 8B. Do tej pory jest to najtrudniejszy boulder pokonany przez Mikołaja lecz podczas wyjazdu zatopował on jeszcze kilka innych problemów w okolicach 8A. Gratulacje skuteczności i śmiałego rozprawienia z cyfrą.
Poniżej możecie przejrzeć kilka fotek z Baidu:
W tym roku weekend skiturowo – lawinowy odbył się w Dolinie Chochołowskiej w dniach: 4-6.03.2016.
Podczas weekendu był czas na naukę lawinowego ABC, doskonalenie techniki zjadu w trudnych warunkach oraz przede wszystkim dobrą integarcję.
Plan wyjazdu do Margalefu pojawił się mniej więcej dwa miesiące przed świętami, po pewnych wątpliwościach co do miejsca, funduszu i składu zebraliśmy się i kupiliśmy bilety do Barcelony na termin 22.12-06.01. Zestaw osób wróżący wspinanie bez stresów oraz dobrą zabawę po powrocie ze wspinania (Maciek Bukowski, Adam Pracownik, Tomek Woch i ja) nastrajał tylko pozytywnie na te dwa tygodnie w nowym dla mnie rejonie.
19 stycznia Marcin Wernik w międzynarodowym zespole z Luką Bianco i Giacomo Deiana (Włochy) dokonał drugiego polskiego przejścia drogi Ragni na Cerro Torre (ok. 1000 m. M4/90 st., OS). Było to 4 potwierdzone polskie wejście na szczyt Torre.
Sezon letni trwa. Nie w Tatrach oczywiście, bo tu mamy zimę (małą „zimową” 🙂 – właśnie skończył się okres niezłych warunków, z których skorzystało kilku naszych klubowiczów (o tym przy okazji).
Za to w Patagonii trwa
Podczas zeszłopiątkowej Wigilii klubowej zostały przyznane i wręczone NUKI 2015.
Kapituła Nagrody, obradująca w składzie: Jakub Radziejowski, Karol Sulej i Marek Wierzbowski, jednomyślnie postanowiła przyznać cztery nagrody główne i aż siedem wyróżnień.
Krzychu Banasik, korzystając z okazji dłuzszego pobytu w UK, miał okazję trochę poeksplorować i zająć się ulubionym wspinaniem na własnej.
Oddajmy głos samemu Krzychowi:
Łącznie urobiłem ok. 150 dróg w archetypicznych skałach gritowych zarówno w Peak District jak i w Yorkshire poznając specyfikę wspinania i „wyjątkowość”. Skałki są z reguły niskie, zaglonione dziwnie śliskie i niesamowicie bułujące. Wspinanie po nich to „honest hard work”, który przyniesie tylko satysfakcję tym, którzy przejdą drogę do końca.
Obóz w Ailefroide zakończył się w połowie sierpnia. Jak łatwo zauważyć piszę z lekkim opóźnieniem, lecz wiecie jak to jest po powrocie z urlopu – człowiek musi nadrobić zaległości w fabryce (szczęśliwi, którzy nie wiedzą) .
I tak. Na obozie oficjalnie zjawiło się kilkanaście klubowiczek i klubowiczów z przyległościami (partnerzy, znajomi itp.). W sumie przewinęło się ponad 30 osób.
25 marca, miało miejsce Walne Zgromadzenie UKA. Wybrano nowe władze klubu.
Wybrano Przewodniczącego spotkania (Marka Kalicińskiego), Sekretarza (Zbyszka Warakomskiego) oraz Komisję Skrutacyjną, którą tworzyli: Lech Łobocki, Jakub Radziejowski, Marcin Wernik.
Na początku ,w celach proceduralnych przegłosowano uchwałę dotyczącą przygotowania sprawozdania finansowego jako jednostka mikro.
Następnie Marek Kaliciński w imieniu zarządu przedstawił sprawozdanie za rok 2014, a w imieniu Komisji Rewizyjnej wypowiadał się Karol Sulej po której to rekomendacji Walne Zgromadzenie przyjęło sprawozdanie Zarządu.
Autor: Wojciech Ryczer
Alpejski wyjazd realizowaliśmy z Waldorfem w związku z jesiennymi wyprawowymi planami, przed którymi należało by się gdzieś razem wspiąć. Marzenie o Coltonie było wspólne, wybór celu był więc jasny. Do zespołu, dosłownie dzień przed wyjazdem, przygarnęliśmy Marcina Księżaka. Marcin rozglądał się za partnerem, a wiadomo, że wspinaczowi w takiej potrzebie nie można odmówić.