Vanoise
opracowanie: Anna Leonowicz
zdjęcia: Anna Leonowicz
Rejon
Masyw Vanoise, Alpy, Francja.
Rodzaj wspinania
Region nie jest tak znany i popularny jak sąsiadujące z nim masywy Mont Blanc czy Ecrins – to jego duża zaleta. Nie ma tu tłoku, nie stoi się w kolejce nawet do łatwych, często chodzonych dróg.
Skała jest dosyć niecodzienna – jest to wapień metamorficzny, miejscami przewarstwiony łupkami. Nie spotyka się go w znanych rejonach skałkowych, trzeba się przyzwyczaić do tych formacji. W trudnościach skała jest bardzo lita, łatwiejsze wyciągi mogą być kruche.
Drogi o charakterze górskim (wielowyciągowe) w większości wyposażone w komplet spitów, na starych drogach również haki, miejscami jednak warto mieć własny sprzęt (zwłaszcza na łatwiejszych wyciągach).
Dużo jest wspinania w zakresie trudności 5b-6c, trudniejsze drogi wystepują rzadziej. Dominujące formacje to płyty i rysy.
Wystawy ścian – w zasadzie wszystkie możliwe; wspinanie skalne przez całe lato, drogi lodowe wiosną do początku lipca.
Dokładne położenie oraz dojazd
Położenie: na południe od masywu Mont Blanc i na północ od masywu Ecrins
Dojazd: Genewa – Chambéry – Albertville – Moutiers – Pralognan
 |
| Położenie Vanoise |
Krótka historia rejonu
Początki eksploracji regionu to połowa XIX w.; do 1900 roku zdobyte zostały wszystkie wyższe szyty masywu, włącznie z najwyższym Grande Casse (3852 m.). Dwie przełomowe daty to: rok 1933, kiedy A. Bonacossa i L. Binaghi poprowadzili do dziś słynną lodową drogę Couloir des Italiens na północnej ścianie Grande Casse; oraz rok 1964 i pierwsza droga na jednej z najwybitniejszych (skalnych) ścian masywu – północnej Aiguille de la Vanoise – poprowadzona przez R. Desmaisona i A. Bertranda. W latach 80-tych, wraz z pojawieniem się spitów eksploracja objęła wielkie płytowe ściany – Aiguille de la Vanoise, Paroi de Bazel, Mont Pourri, które dziś przecina gęsta sieć dróg. Do dziś notowane są nowe przejścia, dużo dróg w tym rejonie poprowadzili m.in. B. Vion, F. Diaféria, D. Maillot, J. Merel, T. Lombard, P. Deslandes.
Prywatne doświadczenia
Bardzo pozytywne doświadczenia, jest tu naprawdę dużo wspinania skalnego w górskiej scenerii. W 2002 roku odbyło się tu międzynarodowe spotkanie wspinających się kobiet – Randez-Vous Hautes Montagnes (RHM). Wspinały się tu osoby na dość zróżnicowanym poziomie, każda miała co robić.
Dobrą bazą wypadową jest Pralognan, można stąd podejść pod ścianę i wspiąć się jednego dnia. Warto na pewno odwiedzić również inne doliny: Champagny, Val d’Isere, Les Arcs.
Wspinałam się i polecam:
- południowo-zachodnia ściana Moriond (L’Eté Indien TD-);
- wschodnia ściana Grand Marchet (Méli-Mélo TD);
- południowa ściana Petit Arcellin (droga J. Vion i R. Tomio TD+);
- północna ściana Aiguille de la Vanoise (Desmaison TD) – ściana jest mroczna i bywa mokra, ale warto;
- warto wejść na najwyższy szczyt Grande Casse, chociażby drogą normalną (tzw. Grands Couloirs);
Ciekawe ściany to również:
- południowa ściana Paroi de Bazel
- południowa ściana Mont Pourri
- północno-wschodnia ściana Aiguille de l’Épéna
Noclegi i inne patenty
W Pralognan jest duży kemping, ze wszystkimi wygodami, supermarkety i sklepy sportowe. W górach nie wolno rozbijać namiotu (park narodowy), ale przy schronisku było to tolerowane.
Przewodniki i mapy, strony www
Przewodniki:
P. Deslandes, J. Merel: Le topo de la Vanoise, édition 2001 – najlepszy;
Ch. Maly: Le massif de la Vanoise;
P. Chapoutot: En Savoie.
Mapy:
1:25 000 IGN 3534 OT Les Troi Vallées.
1:25 000 IGN 3633 ET Tignes-Val d’Isere.
Internet:
http://www.pralognan.com
http://www.champagny.com
http://www.hautemaurienne.com
Inne
Masyw Vanoise to nie tylko wspinanie. Jest to świetny region na trekking, dużo jest możliwości chodzenia po lodowcach i łatwych trzytysięczników. W zimie to raj dla narciarzy ski-tourowych.
W okolicy Pralognan jest ferrata, można też polatać na parapentach; a na niepogodę – basen i sztuczna ścianka w centrum sportowym. Tutejsze skałki (1-2 wyciągi) to rozwiązanie raczej na gorsze dni.
W Pralognan nie brak również możliwości wypróbowania francuskiej kuchni i wina.Pogoda w lecie jest znacznie bardziej stabilna niż w wyższych masywach np. w Chamonix. Vanoise to park narodowy, założony przede wszystkim ze względu na ochronę koziorożców. Dobrym miejscem do obserwacji są stoki Grand Bec.
Galeria
 |
 |
 |
| Vanoise arch. Anna Leonowicz |
Vanoise arch. Anna Leonowicz |
Vanoise arch. Anna Leonowicz |
 |
 |
 |
| Vanoise arch. Anna Leonowicz |
Vanoise arch. Anna Leonowicz |
Vanoise arch. Anna Leonowicz |
 |
 |
 |
| Vanoise arch. Anna Leonowicz |
Vanoise arch. Anna Leonowicz |
Vanoise arch. Anna Leonowicz |
 |
||
| Vanoise arch. Anna Leonowicz |